Aslında her gün tasarruf içinde olunmalı.

Daha doğrusu tasarruf etmeyi çocuk, ailede öğrenmeli diye düşünüyorum.

Bahriye anneannem “iktisat edin”, “katık edin”, “çaputa çok para vermeyin” derdi. Bazen bir akrabası hanım fuzuli ya da aşırı yemekten dolayı aylığını yetiştirmekte zorlanınca çok kızar, “hesap kitap bilmez, iki yakası bir araya gelmez” diye kızardı ve hiç üşenmeden kırtasiyeden 30 zarf alır, o akrabasına götürür ve maaşını 30’a böldürürdü. Yani bir anlamda şimdiki kart limiti gibi bir sistemi vardı. Erkek kardeşi Saffet Ural’ın da benzer sistemi vardı. Gider kutuları vardı. Günlük kazancının belli bir kısmını günlük olarak o kutulara koyardı.

Bizim ailemizde rol modelim başta Nevzat babaannem olmak üzere, hemen her hanım en iyi markadan daha güzel kumaş seçer ve dikiş dikerdi. Örgü örerdi. Bahriye anneannem iç çamaşırlarını da kendisi dikerdi. Çok güzel yemek yaparlardı. Sofraları da çok muntazam olurdu. Anneannem sarma yaparken “yaprağım harcıma denk geldi” diye sevinirdi. Bazen zeytinyağlı yaprak sarmasının ılık ılık iç harcından birkaç kaşık yemek isterdim. Müthiş leziz olurdu. Yaprak artacak diye kızardı. Hayatım boyunca bir yemeğin kalitesini önce gözlerimle anlarım. Tıpkı kıyafetlerdeki kumaş ve dikiş kalitesi gibi.

Bu konuda İskoç ve İngiliz eğitimimden de çok etkilendim. Sandoz’dan dolayı da tasarruf yapmanın sistemini özümsedim. Ersin benden daha da tasarrufludur.

“İşten artmaz dişten artar” özlü bir söz.

Kıyafetlerimi, ayakkabılarımı yıllarca giyerim. Her işimi kendim yapmaya çalışırım. Annem saçını hep kendisi boyardı. Çok güzel bir kadındı. İngiliz hanımlar da hep kendi bakımlarını kendileri yapar. Beyefendiler de.

Keten şortumu 1993’te de giyiyordum. 2023’te de giyiyorum. Zevkle. Çok hoşuma gidiyor. Moda bence kişinin özgünü.

Bana tasarruflu yaşamı ve bunun bir özgüven olduğunu aşılayan başta Bahriye anneannem olmak üzere tüm büyüklerimin ruhunu şad ediyorum.

Rengigül Yaltırık Ural
2023 Tasarruf Günü